Temperament en gedrag

De Cholmogorie gans heeft zich meer en meer verspreid in de richting van de Oostzee gebieden en als mee ganzensoort houd gaat dat eigenlijk altijd goed.
Ze is een goede legster, de kuikens zijn gemakkelijk op te fokken en sterk tegen nadelige invloeden. Het verdient dan ook alle aanbeveling om deze gans in Nederland te houden.

Geen heel vriendelijke gans

Fysieke kenmerken

Rasbeschrijving

Geschreven op basis van de gegevens uit de Nederlandse standaard

De snavelknobbel is zwart, van achter wit omlijst.
De Cholmogory gans is een van de zwaarste ganzen en wordt ongemest 8-9 kilo zwaar, gemest nog veel zwaarder.
Ze kunnen niet met een ander ras verward worden wat hun verschijning betreft.
Ze hebben een diepe romp en zwaar achterlijf. Maar doordat deze gans lange poten heeft raakt deze de bodem niet.
De Cholmogorie gans heeft een lange kop met snavelknobbel en een zeer ontwikkelde keelwam. De snavel is recht en lang en aan de punt naar beneden gebogen. De staart wordt waterpas gedragen, de poten zijn helder geel-rood. Wat de kleur betreft zijn zuiver witte dieren zeldzaam, de meest voorkomende kleur is groenachtig waarbij kop en hals grauwachtig zijn.

Enkele rasspecifieke kenmerken

Nut kenmerken

Geschiedenis van het ras

Schrijver: R.J. Breman

Deze gans kwam al heel vroeg in Twente; voor aldus een artikel uit de Zwolsche Courant van 1927.

Hier stond het volgende geschreven:

Niet tegenstaande ons land in algemeenen zin gesproken een waterrijk land is, wordt toch de gans over ’ t algemeen er niet veel gehouden.

Een der hoofdoorzaken daarvoor is het feit, dat de gans per dag een grootte hoeveelheid voedsel verorbert en het gras waarop ze loopt bevuilt, zoo dat het vee ’t niet wil nuttigen.

In grooter aantal op boerderijen treft men de gans dan ook in ons land uitsluitend aan in Twenthe; daar waren de omstandigheden in sommige streken gunstig; er was n.l. veel “wild” grasland en water en dezen vrij onproductieven grond werd op deze wijze benut.

De ganzenfokkerij leverde hier een niet onbelangrijke neveninkomst, vooral daar eerst Engeland en later ook Duitsland als afnemers der kuikens optraden en de volwassen dieren tegen Kerstmis naar de stedes verkocht werden. Echter meest naar het buitenland, want ’t binnenland voelde niet veel voor deze zogenaamde “vette” ganzen, die regelrecht uit de weide der boeren kwamen en nooit eenig mestvoer hadden ontvangen.

In de oorlogsjaren en na-oorlogse jaren verdwenen vele der “wilde” boschgronden. Ze werden ontgonnen en hiermede liep de ganzenhouderij in haar ouden vorm ten einde.

Thans echter is een nieuwe wijze van ganzenhouden gekomen, of liever gezegd in aantocht. De ganzen worden daarbij in afgesloten ruimten gehouden en werkelijk gemest. Deze methode wordt thans naar ik meen, in ons land nog alleen in Goor door een firma toe gepast, doch zal zeker meer en meer toepassing vinden, gezien de resultaten daarmee te bereiken. Men heeft echter bij deze cultuur ook gezien, dat behalve deskundig mesten ook de soort gans van belang is en soorten genomen met malsch vleesh en grooteren lichaamsomvang. Hiervoor bleken de Oost-Europeesche soorten op hun plaats. In Duitsland noemde men vroeger deze globaal “Russische ganzen” ofschoon vele soorten niet uit Rusland stamden. Men was zich dan ook destijds het nut van sommige dezer soorten niet bewust en beschouwde ze vaak meer uit merkwaardigheidsoogpunt dan als waardevol fokmateriaal. En toch is dit er onder deze soorten. Genoemd zij o.a. de Cholmogory gans, genaamd naar de noord Russische stad Cholmogory (waar ze echter heel weinig werd gehouden). De Cholmogory gans is een der zwaarste ganzen en wordt ongemest 8-9 kilo zwaar, gemest nog belangrijk zwaarder. Ze kunnen niet met een ander ras verward worden wat hun verschijning betreft . Ze hebben een diepe romp en zwaar achterlijf, dat echter niet de bodem raakt, daar de gans lange poten heeft. Op den langen recht gedragen hals zit een lange kop snavel knobbel en zeer ontwikkelde keelwam. De snavel is recht en lang en aan de punt naar beneden gebogen. De staart wordt waterpas gedragen, de pooten zijn helder geel-rood. Wat de kleur betreft zijn zuiver witten dieren zeldzaam, de meest voorkomende kleur is groenachtig waarbij kop en hals grauwachtig zijn. De snavelknobbel is zwart, van achter wit omlijst.

De Cholmogorie is meer en meer verbreid geworden in de richting der Oostzeegebieden en waar men proeven met deze ganzensoort neemt vallen deze steeds mee. Ze is een goede legster, de kuikens zijn gemakkelijk op de tokken en sterk tegen nadelige invloeden. Het nemen van proeven in ons land verdient dan ook alle aanbeveling.